Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest. Tum ille timide vel potius verecunde: Facio, inquit. Ut necesse sit omnium rerum, quae natura vigeant, similem esse finem, non eundem. Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur; Mihi enim erit isdem istis fortasse iam utendum. Quae quo sunt excelsiores, eo dant clariora indicia naturae. Duo Reges: constructio interrete. Quamquam te quidem video minime esse deterritum. Quis est, qui non oderit libidinosam, protervam adolescentiam?

Sed tamen enitar et, si minus multa mihi occurrent, non fugiam ista popularia. Pauca mutat vel plura sane; Sapientem locupletat ipsa natura, cuius divitias Epicurus parabiles esse docuit. Ergo hoc quidem apparet, nos ad agendum esse natos. A quibus propter discendi cupiditatem videmus ultimas terras esse peragratas. Idem fecisset Epicurus, si sententiam hanc, quae nunc Hieronymi est, coniunxisset cum Aristippi vetere sententia. Quid ergo attinet gloriose loqui, nisi constanter loquare?

Non minor, inquit, voluptas percipitur ex vilissimis rebus quam ex pretiosissimis. Atqui haec patefactio quasi rerum opertarum, cum quid quidque sit aperitur, definitio est. Sequitur disserendi ratio cognitioque naturae; Quid affers, cur Thorius, cur Caius Postumius, cur omnium horum magister, Orata, non iucundissime vixerit? Nos vero, inquit ille; Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles?